Op zijn vijfde verjaardag kreeg Hans Dagelet een blikken trommel en met vriendjes maakte hij dan een optocht door de stad, waarbij hij op de trommel sloeg. Na drie jaar sloeg hij er een groot gat in. Hij was als kleine jongen ook onder de indruk van kerkmuziek, van de gregoriaanse gezangen en het orgel. Op zijn 14e was hij vaak bij de radio te vinden, waar hij symfonieën dirigeerde. Hans Dagelet koos uiteindelijk voor trompet en speelde in verschillende bandjes. Hij speelt nog steeds. Zo toerde hij drieëneenhalf jaar als trompettist met Spinvis.

Door de ontmoeting met altvioliste Esther Apituley, inmiddels zijn vrouw, leerde hij de klassieke muziek pas echt kennen. Toch maakte de uitnodiging mee te doen aan het Klassieke Hart hem eerst nogal zenuwachtig. Wat vond hij eigenlijk echt mooi? Maar de speurtocht in zijn platenkast werd een enerverende (her)ontdekking. "Mag ik maar vijf fragmenten kiezen??" "Sorry Hans, meer niet".

Artikel delen